Nema ništa prirodnije od ljudske seksualnosti, a istovremeno nema mnogo tema o kojima se govori tako malo i oprezno, pogotovo u društvima koja maštaju o „starim dobrim vremenima” kada je sve bilo bolje. Reklo bi se da seksualnost predstavlja intimu pojedinca ali, s druge strane, svako društvo nastoji da kontroliše seksualnost kroz manje ili više jasna pravila o tome šta je u njoj dobro, a šta loše, šta je normalno, a šta nije, šta je dopušteno, a šta ne.
Ta pravila i vrijednosti postaju dio naše svakodnevice putem obrazovanog sistema, medija, medicinske prakse, sudskih presuda, vjerskih tumačenja i u velikoj mjeri određuju naše ponašanje, stavove o seksu i odnose između partnera.
O različitim aspektima seksualnosti „zauzimaju stavove” političari i njihove partije, ministarstva, akademska zajednica, vjerske ustanove, borci, strukovna udruženja, nevladine i provladine organizacije, nastojeći da svoje viđenje seksualnosti nametnu kao jedino ispravno i moguće. U žaru te ideološke borbe veoma često stradaju pojedinci, manjinske grupe i ljudska prava, ali to debatantima i velikom broj nas ostalih najčešće nije važno.
Koliko mi uopšte znamo o seksualnosti mladih u BiH? Na osnovu kojih podataka ili činjenica mi govorimo o različitim aspektima seksualnosti u našim društvima?
Srđan Puhalo je istraživao ovu temu, a rezultate istraživanja možete pogledati na linku OVDJE.
Preuzeto sa: proeduca.net